У Мінску Прэзідэнту былі прэзентаваныя музычныя навінкі

Даручэннем Прэзідэнта было аднавіць вытворчасць інструментаў, каб яны сталі больш даступныя таленавітым дзецям краіны. Работа з мёртвага пункта ссунулася. І ўжо ў наступным годзе праграма развіцця гэтай сферы павінна быць амаль завершаная. Што ўжо атрымалася зрабіць - у рэпартажы Наталлі Брэвус.

Майстар дуды, а зараз і адной скрыпкі. Больш за 10 гадоў выкладчык Аляксандр Сурба стварае спрадвечныя беларускія дуды. Атрымаць свайго роду выклік ад Кіраўніка дзяржавы: ураўноўвацца на эталон смычковых - скрыпку Гварнеры - і зрабіць свой экзэмпляр - прызнаецца, проста не чакаў. На кнігах, дакументальных фільмах і парадах больш вопытных скрыпічных майстроў, якіх, дарэчы, па ўсёй краіне не больш як пяць, сваю каралеву скрыпку Аляксандр стварыў паводле канонаў за паўтара месяца.

Рамонт і, што яшчэ важней, аднаўленне вытворчасці сваіх музычных інструментаў. Тое, што гэта трэба рабіць, стала зразумела пасля сустрэчы Прэзідэнта з творчай моладдзю ў сакавіку. Музыканты распавялі пра сваю бяду: нібы таленавітыя і крэатыўныя гатовыя заваёўваць музычныя вяршыні, але якасць таго, на чым можна вучыцца іграць, а потым і выступаць перад публікай, - не бліскучая.

Тады Аляксандр Лукашэнка даў даручэнне: удыхнуць новае жыццё ў выпуск інструментаў для творчых маладых людзей. І вось сёння глядзяць, што атрымалася зрабіць за гэты час.

Скрыпка майстра Сурбы - ручная праца. У аснове клён і рэзанансная сасна, склееная прыроднымі складамі і прамочаная лакам на натуральных смолах. Дарэчы, інструмент ужо прайшоў музычны тэст-драйв у прафесійных колах. Ацэнкі - вышэй за сярэднія. Ёсць патэнцыял!

Скрыпка, як і віно, толькі паляпшаецца з гадамі. Чыста спяваць каралева аркестра пачынае праз гады. Як прыклад, скрыпічныя класікі, творы якіх ацэньвацца ў кругленькую суму сталі толькі ў руках нашчадкаў. Штогод кожнаму айчыннаму майстру па сілах зрабіць 7-8 экзэмпляраў.

У гэтага інструмента сапраўды народная душа. Да нядаўняга часу ў Беларусі не было вытворчасці балалаек і домраў. Зараз іх робіць у Пінску Руслан Макарэвіч. Пакуль выпускае каля 10 інструментаў за год, але можна і больш. Майстру гатовыя падставіць плячо, падаўшы неабходную дадатковую пляцоўку.

Як старога сябра вітае Прэзідэнт Аляксандра Шувалава. Гэта сёння ён сур'ёзны выкладчык з кансерваторыі, а Кіраўнік дзяржавы запомніў яго яшчэ таленавітым хлапчуком, лаўрэатам міжнародных конкурсаў, якому пад уражаннем ад ігры калісьці Кіраўнік дзяржавы падарыў свой баян. Талентам не шкада!

Годны баян каштуе нятанна. Цана айчыннага даходзіць да 15 000 рублёў. Італьянскія яшчэ больш дарагія. Раней куплялі ў крэдыт - былі выгадныя стаўкі, можа, і зараз варта? Прэзідэнт даручыў распрацаваць пытанне.

Віталь Варанко - віртуозны баяніст, а яшчэ ўдзельнік сусветна вядомага брытанскага шоу талентаў. Там ён не пакінуў абыякавым сваім выступленнем самога Саймана Коўэла, а здзіўляў членаў журы Віталь выкананнем кампазіцыі на беларускім баяне - такія робяць у Маладзечне.

Асаблівасць такога баяна-сінтэзатара, з якім выступае Варанко, тое, што адначасова на ім могуць гучаць 8 музычных інструментаў. З дапамогай вай-фая гук перадаецца на спецыяльную калонку, ствараючы эфект джаз-банда. Модна, стыльна, моладзева!

Ды ўсё ж самы папулярны інструмент у моладзі - гэта гітара. Сваю першую гродзенскі майстар Андрэй Кібінь вырабіў больш за 20 гадоў таму. Музыкантам не стаў, не склалася, вырашыў майстраваць інструмент. Спачатку ствараў яго літаральна на кухонным стале. Каб дамагчыся ідэальнага гучання, прыйшлося прайсці вялікі шлях. З часам зразумеў, што палова поспеху - гэта правільна падабраны матэрыял і што без новых тэхналогій не абысціся. Для вытворчасці змайстраваў спецыяльны станок з лічбавым забеспячэннем.

Сёння яго інструменты гучаць і на прафесійных канцэртных пляцоўках. Майстар ганарыцца, што яго гітары ахвотна набываюць музыканты з Беларусі, Расіі, Польшчы. А некалькі эксклюзіўных экзэмпляраў знайшлі сваіх уладальнікаў у краінах Заходняй Еўропы. Зараз мара - па магчымасці замяніць айчыннымі інструментамі імпартныя гітары ў беларускіх музычных школах. Зладзіцца з такой задачай яму цалкам па сілах.

У Беларусі ў Андрэя канкурэнтаў няма. Ён адзіны выпускае гітары ў такіх паўпрамысловых маштабах - 300 гітар на год. Усё ж свае інструменты выходзяць таннейшымі за імпартныя, а значыць, яны больш даступныя для вучняў і патэнцыяльных артыстаў.

А рабіць айчынныя цымбалы тым больш трэба - гэта наша, нацыянальнае. Кіраўнік дзяржавы паставіў задачу - дапамагчы ў пашырэнні вытворчасці беларускім вытворцам гітар і цымбалаў.

Да распаду Саюза барысаўская фабрыка, якая выпускала піяніна, была прыбытковай. Брэнд "Беларусь" ведалі, шанавалі і куплялі. Заказаў хапала нават з радзімы Баха і Бетховена. Але ў выніку вытворчасць заняпала. Адрадзіць легенду - даручэнне Кіраўніка дзяржавы. За справу ўзяўся прыватнік, які ўжо дзясятак гадоў на рынку. У штаце першакласныя спецыялісты, якія ведаюць кожны інструмент у краіне. Рамонт, рэстаўрацыя…Працоўны рэсурс і стаў падмуркам новай фабрыкі "Фартэпіяна".

Музычныя хірургі правялі эксклюзіўную аперацыю з ужываннем сучасных тэхналогій. Доследны ўзор гучыць па-новаму. Дэка выкананая з елкі. Больш камфортнай зрабілі канструкцыю клавіш. Зараз музыкантам зручна за інструментам.

У канцы года фабрыка запусціць уласную вытворчасць. Магутнасці дазволяць выпускаць 70 і больш інструментаў за месяц. Гэта значыць, амаль тысячу за год. Вялікую прэм'еру каманда рыхтуе ў снежні. Такі інструмент айчыннай вытворчасці ў два - два з паловай разы таннейшы за піяніна з Расіі або Чэхіі. Так, гэта не раялі прэміум-класа, хутчэй рабочыя інструменты для музыкантаў. Трэба ж будучым талентам з чагосьці пачынаць.

З гэтага - ці то экіпіроўка для маленькіх спартсменаў, ці то інструменты для музыкантаў-пачаткоўцаў - складаецца жыццё будучых чэмпіёнаў і віртуозаў. Час зараз імклівы, здавалася б, не да такіх дробязяў, але менавіта з іх складаецца трывалая аснова бліскучых кар'ер.

Спорт і мастацтва - гэта тыя сферы, якія дапамагаюць выхоўваць і развіваць нашых дзяцей з усіх бакоў. Часам рабіць гэта атрымліваецца з цяжкасцю. Але з падачы Прэзідэнта воляй-няволяй функцыянерам ад спорту і культуры прыйдзецца займацца гэтымі пытаннямі. Бо тут галоўнае - не прапусціць момант.