Малая радзіма. Лунінецкія прадпрымальнікі некалькі гадоў утрымліваюць планку лепшых у краіне

Раскажам пра тых, хто ўзяў на ўзбраенне бізнес-планы і атрымаў сваю асабістую вялікую перамогу на малой радзіме. Тое, што адкрыць сваю справу ніколі не позна, пацвярджае на ўласным прыкладзе прадпрымальнік з Лунінца Юрый Плаксін. Адпрацаваўшы ў розных кутках Беларусі, Прыбалтыкі і на поўначы Расіі, ён вярнуўся на малую радзіму.

20 гадоў таму ў невялікім райцэнтры заснаваў прадпрыемства па вытворчасці посуду. Даў гораду 160 рабочых месцаў. Заняўся мецэнацтвам. Пра сямейны бізнес, які падтрымлівае не толькі эканоміку раёна, Вікторыя Патоня.

Юрыю Плаксіну ўжо за 70. Пра пенсію і не думае, жыве праектамі і новымі планамі. Роўна дваццаць гадоў таму былы інжынер завода электрарухавікоў у Лунінцы адкрыў сваю справу. Пачыналі на арандаваных плошчах паўразбуранага дрэваапрацоўчага камбіната. Дзве электрычныя печы для ліцця і адзінаццаці работнікаў. Тады выпускалі запчасткі да аўтамабіляў, тармазныя цыліндры. Новую ідэю - вытворчасць патэльняў - падказала жонка Таццяна Удавенка. Сёння - дырэктар прадпрыемства.

Сапраўдны фанат сваёй справы, фізік, матэматык і канструктар. Юрый Плаксін знайшоў спосаб рабіць посуд з вялікім тэрмінам прыдатнасці. Сёння прадпрыемства перапрацоўвае 100 тон харчовага сплаву алюмінію за месяц, вырабляе каля 200 найменняў прадукцыі. Нямала ўкаранёна і ўласных распрацовак. Плавільныя печы лічацца небяспечнымі. І тут Юрый Плаксін прыдумаў канструкцыю з каўпакамі.

Два гады таму з'явілася ўласная лінія па нанясенні антыпрыгарнага пакрыцця, дзе таўшчыня вымяраецца ў мікронах. У Беларусі такая "ювелірная" лінія адзіная.

Муж і жонка - прадпрымальнікі распрацавалі і ўласную сістэму навучання для ліцейшчыкаў. Гэта магчымасць атрымаць прафесію і ўладкавацца на працу. Дарэчы, прадпрыемства дало раёну 160 рабочых месцаў. І зарплаты тут адны з самых высокіх у райцэнтры. Для невялікага 30-тысячнага палескага гарадка гэта вялікая справа. За год прадпрыемства плаціць толькі падаткаў мільён долараў.

Яны настолькі ўлюбёныя ў сваю справу, што ў літаральным сэнсе жывуць на вытворчасці. Уладальнікі прадпрыемства нават дом пабудавалі па суседстве, насупраць. Дарога на працу займае менш за хвіліну.

Зараз у сямейным бізнесе і дочкі. Старэйшая Вікторыя пасля 12 гадоў жыцця ў Брэсце вярнулася ў родны Лунінец. Мама траіх дзяцей гаворыць: аб пераездзе не шкадуе. У маленькім горадзе нямала пераваг.

Лунінецкія прадпрымальнікі некалькі гадоў запар утрымліваюць планку лепшых у краіне. Сярод узнагарод і ордэн Кірылы Тураўскага. Яны ўкладваюць сваю энергію не толькі ў культуру вытворчасці, але і ў духоўнае развіццё Лунінца. Напрыклад, храм на пустцы вырас усяго за пяць з паловай гадоў. А пачыналася ўсё з адной кароткай сустрэчы са святаром.

Новы храм атрымаўся прасторным і светлым, у будаўніцтве ўдзельнічалі мясцовыя майстры і лепшыя іканапісцы краіны. Юрый Плаксін у лёсе храма (ад праекта да сённяшняга дня) як вернік. Аб выбары пачаць бізнес у 50 на малой радзіме не шкадуе. Гаворыць, тут яго душа спакойная. І калі ёсць жаданне, у любым узросце чалавеку могуць пакарыцца самыя высокія вяршыні.