А. Лукашэнка: Мы павінны зрабіць усё, каб адрадзіць пацярпелыя ад ЧАЭС рэгіёны

Здавалася б, такая трагедыя падкосіць любога, але мы выстаялі. Сёння ў Брагіне на мітынгу-рэквіеме, дзе ўшанавалі памяць герояў-ліквідатараў, наш Прэзідэнт вельмі ёміста зазначыў, што чарнобыльскі ўдар зрабіў нас больш моцнымі, згуртаваў беларусаў у імкненні захаваць гэты паўднёвы край. Як бы ні было цяжка, заўсёды знаходзілі час і сродкі на дапамогу людзям у рэгіёне і на аднаўленне пацярпелых зямель. Толькі ўдумайцеся: рэалізавана 5 дзяржаўных чарнобыльскіх праграм. Адраджэнне і развіццё зямель, падтрымка здароўя і ўдзел у жыцці населеных пунктаў - людзей не кінулі на волю лёсу. Штогод Прэзідэнт бывае ў гэтых краях, каб разумець, чым жывуць і як развіваюцца пацярпелыя рэгіёны. А галоўнае - якая будучыня іх чакае. Пра гэта гаварылі і з мясцовымі жыхарамі, якія не стрымлівалі эмоцый. Падрабязнасці ў рэпартажы Наталлі Брэвус.

Калі рвануў Чарнобыль, ёй было 20 гадоў. За пару месяцаў да аварыі Валянціна выйшла замуж і нарадзіла першынца. Успамінае, як было страшна кідаць радзіму. Шматлікім прыйшлося з'ехаць і з нуля будаваць жыццё. Але сям'я Валянціны доўга быць удалечыні ад родных месцаў не змагла. Вярнулася, сёння жыве ў Брагіне, добра, што ёсць магчымасць, няньчыць 4 унукаў.

Тры дзесяцігоддзі таму ніхто б і ўявіць не змог, што Брагін будзе менавіта такім. Тады здавалася, што ў гэтага краю з чарнобыльскай пазнакай проста няма ніякіх шанцаў на будучыню. Прадпрыемствы ў раёне ліквідаваны, людзей адсялілі, а частку вёсак пахавалі пад зямлёй. Цаной неймаверных намаганняў і волі тут змаглі вярнуцца да жыцця. Тут як нідзе адчуваецца: калі змаглі зрабіць такое, то і ўсё астатняе разам перажывём.

Два самыя буйныя следы Чарнобыль пакінуў менавіта ў Магілёўскай і Гомельскай абласцях. Доўгі час гаварылі пра рэабілітацыю зямель, сёння ўжо больш пра развіццё і добраўпарадкаванне.

Пра гэта заходзіць размова ў мясцовым гарадскім парку. Пасля рэканструкцыі гэта любімае месца маладых мам. Як бачна, тут з добраўпарадкаваннем поўны парадак. Плюс да гэтага давялі да розуму спартыўны і культурны цэнтр, зрабілі мясцовую варкаўт-пляцоўку і дзіцячую школу мастацтваў, абсталявалі паліклініку. З цэнтра рухаюцца ў раён па такім жа прынцыпе. У гонар землякоў, якія ўславілі брагінскую зямлю, заклалі алею памяці, а сёння дадалі насаджэнняў. Свой клён на гэтай зямлі высадзіў Аляксандр Лукашэнка, дапамагаючы і словам, і справай.

Пра свой асаблівы статус сёння ўспамінаюць хіба што бліжэй да даты чарнобыльскай катастрофы. А так клопаты як ва ўсіх. Нядзіўна, што ў размове з юнымі памочнікамі не пра трагедыю і пераадоленне наступстваў, а пра сваю футбольную каманду Прэзідэнт арыентуе чыноўнікаў на падтрымку спартыўных дзяцей.

У цэнтры Брагіна ўсталяваны помнік Васілю Ігнаценку, ураджэнцу гэтых месцаў. Яго гісторыя - сапраўдны прыклад мужнасці. Камандзір пажарнай часці, працаваў у Прыпяці, яго брыгаду першай выклікалі тушыць узгаранне на станцыі. Дзейнічалі адважна і зладжана. У выніку пажар на даху 4 энергаблока быў цалкам патушаны.

Расказвалі, што, нягледзячы на апёкі, Ігнаценка дапамагаў калегам спускацца з даху. Але доза апраменьвання не пакінула хлопцу шанцаў - памёр у бальніцы ў Маскве. Аднаму толькі Богу вядома, колькі слёз выплакала яго маці, якая і сёння жыве ў Беразіне.

"Магу не стрымаць эмоцый", - папярэджвае стрыечная сястра Васіля, распавядаючы пра роднага чалавека. Яна да гэтага часу працуе ў Брагіне.

Успамінаючы Васіля Ігнаценку, мы аддаем даніну памяці подзвігу пажарнікаў, вайскоўцаў, медыкаў, навукоўцаў - тых, хто змагаўся з агнём, аказваў першую дапамогу на месцы аварыі, узводзіў саркафаг.

115 тысяч беларусаў сярод ліквідатараў на ЧАЭС.

Чарнобыльская аварыя змяніла лёс краіны. Для беларусаў гэта стала сапраўдным бедствам - экалагічным, сацыяльным і эканамічным. Галоўны ўдар прыпаў на лясную і сельскую гаспадарку. Пацярпела чвэрць лясоў, сотні тысяч гектараў урадлівых зямель, больш як 300 прамысловых прадпрыемстваў. Толькі ўявіце сабе ўвесь урон - гэта амаль 33 бюджэту краіны 85 года!

Здаецца, акрыяць пасля такога ўдару немагчыма. Але беларусы змаглі. Яшчэ ў 90-я Прэзідэнт цвёрда вырашыў - пацярпелыя землі трэба аднавіць! Падумайце - саматугам выканана 5 чарнобыльскіх дзяржпраграм! Ішлі крок за крокам. Зроблена ўсё, каб вярнуць пацярпелыя раёны да жыцця. Нават у жабрачыя 90-я не забываліся пра гэтыя землі, знаходзілі і грошы, і магчымасці.

Кожную вясну Прэзідэнт не проста прыязджае паглядзець, як справы, а сам жыве на Палессі.

Чарнобыльскі ўдар згуртаваў беларусаў у імкненні захаваць пацярпелыя рэгіёны

Новыя дарогі, чыстая вада, газіфікацыя, а сёння гавораць ужо больш пра электра- і альтэрнатыўную энергію, новабудоўлі і акультураныя паркі. Такім Брагінскі раён быў не заўсёды. Пасля чарнобыльскай аварыі колькасць насельніцтва скарацілася ўтрая - да 12 тысяч. Калі б не дзяржпадтрымка і людзі, якім была неабыякавая гэта зямля, усё б знікла.

Шанаваць подзвіг герояў і наша жыццё. Вось такім сімвалічным і кранальным атрымаўся мітынг-рэквіем у памяць аб ліквідатарах аварыі, а размова з мясцовымі жыхарамі - вельмі эмацыйнай. Вядома, гаварылі аб здароўі - і ў плане ўплыву Чарнобыля, і ў сувязі з каранавіруснай напасцю. І ў тым, і ў іншым выпадку адна мэта - абараніць людзей.

Журботная дата ў беларускай гісторыі не змагла паўплываць на цёплую атмасферу зносін. Прэзідэнт скажа дзякуй тым, хто не шкадуе сіл і робіць родны край лепшым, і ў адказ ёсць за што пачуць добрыя словы.

Але ўрачыстымі мерапрыемствамі справа не абмежавалася. Да рабочай нарады начальнікі відавочна не рыхтаваліся, але ініцыяваць такую гутарку вельмі ў духу Прэзідэнта. Пакуль ішла нарада, брагінцы не разыходзіліся. Дарэчы, брэнд раёна - высокая нараджальнасць.

Стабільны прырост адзначаюць апошнія 5 гадоў.

Нарада стала лагічнай высновай чарнобыльскай паездкі Прэзідэнтагэтымі днямі. Размова па адраджэнні зямель на поўдні Беларусі з кіраўнікамі раёнаў. За лета трэба стварыць праграму, каб падцягнуць не толькі Брагін, але Нароўлю, Хойнікі, ды і іншыя - хай і менш пацярпелыя раёны, каб людзі дакладна разумелі да верасня, што яшчэ трэба зрабіць на гэтых тэрыторыях, ды і наогул - як тут будуць жыць далей, без усякіх палітычных інсінуацый на гэтай тэме.

Наспеў чарговы крок у развіцці пацярпелых зямель. Галоўны крытэрый эфектыўнасці працы на беларускім поўдні просты - людзі павінны адчуваць усе паляпшэнні на сабе.

Вось такім атрымаўся гэты дзень - так, з рэхам смутку, але яшчэ больш было эмоцый і планаў. Галоўнае - людзей на пацярпелых тэрыторыях не кінулі на самаўпраўнасць лёсу, наадварот, зрабілі ўсё, каб яны маглі жыць і працаваць. Бо калі не мы самі, то хто?