3.77 BYN
2.97 BYN
3.47 BYN
У Мінску для ветэранаў ВАВ вайскоўцы і міліцыянеры правялі акцыю "Парад пад акном"
Напярэдадні Дня Перамогі ўжо стала добрай традыцыяй наведваць ветэранаў, а разам з імі ўспамінаць гады ліхалецця і радавацца міру на зямлі.
Акцыя "Парад пад акном" пачалася падчас пандэміі, калі масавыя мерапрыемствы былі адменены з-за абмежавальных мер, і стала яркім прыкладам праяўлення грамадзянскай ініцыятывы і салідарнасці грамадства перад тварам цяжкасцяў. Незвычайнае віншаванне так усім спадабалася, што яго вырашылі захаваць. 6 мая франтавыя мелодыі выконваў заслужаны аркестр мінскай міліцыі.

Вайну Антон Зубоўскі сустрэў 14-гадовым падлеткам. У сям'і расло шасцёра дзяцей, і на яго плечы, як старэйшага, лёг клопат аб братах і сёстрах, а яшчэ праца па гаспадарцы, каб сям'я не галадала. На фронт хлопца прызвалі ў ліпені 1944 года, адразу пасля таго, як Чырвоная армія вызваліла ад фашыстаў яго родную вёску Крупку ў Пухавіцкім раёне (за месяц да таго, як яму споўнілася 18 гадоў).
Для мяне Дзень Перамогі - гэта свабода. Я застаўся жывы і прадоўжыў ваяваць. Мы ваявалі ў Чэхаславакіі. Нас там сустракалі выключна цёпла, таму што ўсё насельніцтва радавалася.
Сёння ветэран жыве на вуліцы імя Ісая Казінца, пад чыім кіраўніцтвам у Мінску была створана сетка падпольных груп і праведзена больш за 100 дыверсійных акцый.
Не ўсе ветэраны могуць прысутнічаць на парадзе, але вайскоўцы і міліцыянеры сваіх не кідаюць, таму напярэдадні вялікага свята правялі канцэрт пад вокнамі герояў. У дварах мінскіх дамоў прагучалі песні ваенных гадоў і легендарны марш "Дзень Перамогі".

Не так даўно Марыя Ягадніцына адзначыла 95-годдзе. Блакадніца Ленінграда перажыла 900 галодных дзён. Блакаднікаў у Беларусі засталося меней за 200 чалавек, а ў Мінску - меней за 70. Яна многія гады ўзначальвае Беларускі саюз блакаднікаў Ленінграда і ўдзельнічае ў патрыятычным выхаванні падрастаючага пакалення. У інтэрв'ю рэгулярна прызнаецца, што пра гэты страшны час трэба расказваць, каб ніхто не асмеліўся навязаць нам вайну.

Суседцы па доме і мінуламу гору Марыі Ягадніцынай Веры Мурашцы ўжо 103 гады, і песні ваенных гадоў жанчыны слухаюць са слязамі на вачах.