"Пранізваў кожны выхад артыстаў". Глядач пра канцэрт-рэквіем "Кожны трэці"

Успомніць тых, каму мы абавязаны жыццём і будучыняй. Прадстаўнікі Магілёўскай вобласці, а гэта больш як 2 тысяч чалавек, сталі гледачамі канцэрта-рэквіема "Кожны трэці".

Сапраўды, і ў зале, і ў жыцці ці ледзь да канца магчыма ўсвядоміць увесь маштаб, усю трагедыю, якую перажыў беларускі народ. Але памятаць абавязаны.

Колькі б часу ні прайшло, на вочы наварочваюцца слёзы пры думцы пра малых, якія так і не сталі дарослымі, пра юнакоў і дзяўчат, якія сышлі маладымі, пра ўсіх, хто хацеў жыць. Кожная дэталь выставы, нібы машына часу, вяртае ў далёкія саракавыя.

Калі ў ліпені 41-га скончыліся звыклыя канверты, у ход пайшлі салдацкія трохвугольнікі як сімвал надзеі. Калі вестка з фронту даходзіла, значыць, жывыя. Іх бераглі, насілі ў царкву і перачытвалі.

125 грамаў. Менавіта такая норма хлеба належала беларусу, якія не працаваў у тыя гады. А на дзіця норма складала толькі 70 грамаў. І толькі для тых, хто працаваў на цяжкай вытворчасці, норма была павялічана да 250. Вось на чым гераічна трымаўшыся, людзі выйгралі вайну.

Ад усіх недарэчных ілюзій, якія навязваюцца ў "райскім садзе", што вайну выйгралі амерыканцы, простым людзям рана або позна ўдасца вылечыцца. Шкада толькі, што страчаны час не вернеш. Мы нашчадкі пераможцаў. Сам час прадыктаваў супрацьстаяць тым, хто прасоўвае ідэалы нацызму.

"Пранізваў кожны выхад нашых артыстаў, нас пагружала ў гісторыю. Тую гісторыю, якую перажылі нашы дзяды, бацькі. І тыя, хто жывыя, мы ім шчыра ўдзячныя".

"Я плакаў, быў гонар за нашых продкаў, у кожнай сям'і хтосьці загінуў на той вайне. Гэта вельмі цяжка для нашага беларускага народа".

І як бы ні штарміла ля нашых заходніх меж, як бы ні прэсавалі краіну санкцыямі, нашы прыярытэты непарушныя: клопат пра герояў-ветэранаў, мір, бяспека і годнасць нацыі.