Беларусь памятае. Хвіліна маўчання ў памяць аб тых, хто ваяваў за Радзіму

Штогод 22 чэрвеня ў нашай краіне адзначаецца Дзень усенароднай памяці ахвяр Вялікай Айчыннай вайны і генацыду беларускага народа.

22 чэрвеня 1941 года Беларусь першай прыняла на сябе вераломны ўдар ворага. Над нашым народам навісла нябачаная дагэтуль пагроза - пагроза поўнага знішчэння нас як нацыі.

У злавесным свеце гітлераўцаў для нас месца не было. Кожны трэці жыхар Беларусі згарэў у бязлітасным полымі вайны. Не было сям'і, куды б ні прыйшло гора страшнай страты.

Усяму свету вядома трагедыя Хатыні. Таксама ў гэтым журботным спісе Трасцянец, Чырвоны Бераг, Ала, Дальва, Азарычы, Мінскае гета. Гэтыя сімвалы нацысцкага тэрору адклікаюцца горкім болем у сэрцах мільёнаў людзей.

Усяго ў гады вайны на тэрыторыі Беларусі было знішчана больш за 12,8 тыс. населеных пунктаў.

Але, спадзяючыся на лёгкую перамогу, вораг пралічыўся. З першых хвілін вайны на ўсіх франтах завязалася разлютаваная барацьба. Да смерці стаялі пагранічнікі, ваюючы ў поўным акружэнні, да апошняга біўся несмяротны гарнізон Брэсцкай крэпасці (абарона працягвалася 32 дні!).

У тыле зямля гарэла пад нагамі захопнікаў. Руіны "стралялі" ва ўпор. Такога масавага партызанскага руху, як у нашай краіне, яшчэ не ведала гісторыя чалавецтва: больш за 347 тыс. партызан, больш за 70 тыс. падпольшчыкаў, 213 партызанскіх брыгад, 258 асобных партызанскіх атрадаў.

Гераічнасць і мужнасць байцоў Чырвонай Арміі, партызан і падпольшчыкаў, працаўнікоў тылу прынеслі вызваленне ад карычневай чумы і доўгачаканы Дзень Перамогі.

У цяжкія для Айчыны дні мы чэрпаем сілы ў памяці аб вялікім подзвігу, у стойкасці нашых бацькоў і дзядоў, у полымі бітваў, якія абаранілі Радзіму. Сёння яны ўсе - мёртвыя і жывыя - з намі, таму што мы памятаем.

Вечная памяць загінуўшым за Радзіму!